«Երբ Հյուսիսային պողոտան կառուցվում էր, ես ինքս պնդում էի, որպեսզի օգտագործվեն տեղական ոգի ունեցող քարերը»

ՆԱՐԵԿ ՍԱՐԳՍՅԱՆ

(ՀՀ քաղաքաշինության նախարար)

-Պարոն Սարգսյան, ինչո՞վ եք բացատրում, որ էլիտար շենքերից հետո Երևանում հիմա էլ հյուրանոցաշինության բում է:
-Թվերը հստակ չեմ կարող ասել, բայց հյուրանոցների զգալի պահանջարկ դեռևս կա ու դեռ կլինի:
-Այդքան գնացող-եկող ունե՞նք, թե՞ դրանք աչքիս այլ նպատակի են ծառայում:
-ՈՒնենք այդքան գնացող-եկող, այո՛: Երևանի կարգի քաղաքների համեմատ, Երևանի հյուրանոցային ֆոնդը դեռ զգալի զարգանալու, լրացվելու տեղ ունի:
-Պա՜րզ է: Բայց և, պարոն Սարգսյան, այնպիսի տպավորություն է, որ ամեն Հայաստան եկողին հասնում է երկու-երեք հյուրանոց:
-Չէ, չէ, չէ, չկա նման բան, դրանք կոնկրետ թվեր են, և, բացի դրանից, շուկան է այդպես թելադրում:
-Դատելով Ձեր ասածից, մեզ մոտ նաև տուրիզմն է բում ապրում, այո՞:
-Տուրիզմի զարգացում կա անշուշտ, իհարկե ոչ էդ տեմպերով, բայց այն մեր երկրի ռազմավարական ճյուղերից մեկն է:
-Իսկ Դուք, որպես Թամանյանի հետևորդ, հարի՞ր եք համարում, որ մեր քաղաքի ամենահյութեղ, ամենագեղեցիկ, ամենակենտրոն մասերում պետք է հառնեն «դատարկ» աչքերով այդ հյուրանոցները: Ասել է` հայկական ոգի պարունակող շենքերը քանդվում, դառնում են «մաս-պոտրեբի» առարկա:
-Նու, այդքան էլ համաձայն չեմ այդ տեսակ գնահատականների հետ, ուղղակի պետք է յուրաքանչյուր կոնկրետ շինարարության դեպքում զգալի խստացվի Ձեր ասած` «ոգի» ունեցող կամ նման կարգի շինությունների օգտագործման ձևը:
-Իսկ երբ Դուք նախագծում էիք Հյուսիսային պողոտան, մտածո՞ւմ էիք քաղաքի ոգու մասին:
-Անշո՛ւշտ: Միշտ և ցանկացած ժամանակ:
-Ոգի` պատրաստված քարերի՞ց, որոնք ասես ընկնում են մարդկանց գլխին. գիտե՞ք, իմ գլխին են «ընկել», նայեք` հոգիս ոնց է ցավում:
-Չի կարող նման բան լինել:
-ՈՒշադիր նայեք` ո՜նց է ցավում հոգիս. ես վախենում եմ էդ աժդահաներից, նրանք խանգարում են ինձ ապրել իմ գողտրիկ, իմ մարդամոտ մայրաքաղաքում:
-Չէ, չէ, չէ, էդպիսի բան չկա:
-Չե՜ք տեսնում… Էքզյուպերին ասում էր՝ կարևորն աչքի համար անտեսանելի է:
-Հակառակը, ես ավելին ասեմ. ժամանակին, երբ Հյուսիսային պողոտան կառուցվում էր, ես ինքս պնդում էի, որպեսզի օգտագործվեն տեղական ոգի ունեցող քարերը:
-Շատ քարերի մեջ շատ ունայնություն կա, պարոն Սարգսյան, Դուք գիտե՞ք՝ ինչ էր Դագոնի կուռքը, քարից շինված անաստվածների քարե արձան էր, ընկավ-կոտրվեց, զի ոգի չուներ: Հիմա Ձեր Դագոնի կուռքն ընկել-փշրվում է Հյուսիսայինում` ասֆալտը վեր է բարձրանում, ցած է իջնում, ընդվզո՜ւմ է:
-Չէ, չէ, չէ, էդպես չի, էնտեղ հիմա սալահատակում են, էնտեղ հիմա շինարարության որակը շատ բարձր է: Էնտեղ պարզապես բետոնի վրա սահք կա:
-Մեկ է` ինչ կա-չկա, ասում են` Նարեկ Սարգսյանի մեղքն է:
-Դա իմ մեղքը չէ, դա էդպես են դարձրել. ցանկացած որոշում ընդունվել է կոլեգիալ կարգով, գործընկերների հետ:
-Ի դեպ, գործընկերների մասին. ճի՞շտ է, որ Դուք Քոչարյանի մարդն եք:
-Գիտե՞ք, եթե ես իմանայի Դուք ինձ նման հարց կտայի՜ք…
-Կտայի՛:
-Ես Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի եմ:

«Նման հարց» տվեց
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆԸ

Հեղինակի նյութեր

• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ա՜խ, եր­նեկ էս նոր տա­րին
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Երեք նա­խա­գահ­նե­րի կո­դե­րը
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Ո՞վ է նա
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Աղոթարան
• Но ставки сде­ла­ны, госпо­да!
• Ռի­տա Ա­լեք­սանդ­րով­նա, վեր տար քեզ հետ Ար­ցա­խի հա­մար մեր նա­հա­տակ ՏՂԵՐ­ՔԻՆ...
• Աղոթարան

Մեկնաբանություններ